Voorbereiding en vliegreis

5 december 2018 - Canggu, Indonesië

Lieve mensen,

Geen idee in welke vorm ik dit ga schrijven en aan wie maar ik heb besloten om gewoon te beginnen. Perfectie is stom en variatie is juist leuk. Het is nu ongeveer 05.00u en ik zit in het vliegtuig. De meeste mensen slapen. Ik heb het koud en voel me misselijk dus ik vond het tijd 'type-tijd'. 3 december, eindelijk de dag en reis waar ik al een tijdje naar uit kijk. Ik had een lange voorbereiding en dat was te merken, het inpakken gingen zo soepel dat ik bijna dacht dat er iets niet klopte (of ik ben echt zoveel relaxter geworden, ook deels waar). Waar ik normaal alles om en om in de koffer leg (om meer ruimte te creëren) kon ik er nu gewoon stapeltjes in leggen; hoe fijn straks met uitpakken ook! Mijn ouders leken het zaterdag bijna spannender te vinden dan ik. Na een gezellige middag en avond kwam dan ook ineens het besef; 'morgen de koffer inpakken, BIJNA'. Zondag varieerde van HELP tot kalm/komt goed en dat dan steeds op en neer. Een heel bijzonder dagje. Zolang je beide er gewoon even laat zijn ben je lachend aan het huilen en is er niks aan de hand. Op een gegeven moment was ik er wel klaar mee dus een lijstje gemaakt voor de laatste dingen voor maandag. Maandag begon ik vrijwel meteen en toen was ik al heel snel klaar. Het vertraagde yogamatje werd bezorgd (YES) en ik heb nog een lekker stuk gewandeld. In mijn lichaam was het oorlog maar verder voelde ik mij heel oké, hoe gek dat misschien ook klinkt (of eigenlijk ook niet want ik ga tenslotte iets heel leuks doen). Rond 17.00u liep ik richting station; via Sloterdijk naar Schiphol. Daar aangekomen vond ik meteen de plek waar ik geld kon wisselen; euro's voor Indonesische Roepiah. Vervolgens had ik gehoord dat de bagage voor KLM ver naar rechts was en ik kwam meteen bij de goede. Koffer afgegeven (22,5 kilo, top), nog snel m'n water opdrinken en toen door de douane. Een vrouw vroeg waar ik heen ging en of ik alleen ging en vervolgens spannend (wat ik beaamde) en veel plezier. Voorheen zou ik dan veel meer denken dat ze zouden denken (zelfs de zin is al vermoeiend) dat ik geen vrienden heb of iets maar nu ben ik daar niet eens mee bezig (behalve dan dat ik opmerk hoe fijn en anders dit nu is). Nieuw systeem; alles kon in de tas blijven en ik werd gescand door een apparaat. Nog een wereldstekker gekocht en toen was ik er klaar voor. Ik was mooi op tijd maar liep wel alvast naar de gate. Daar was het lekker rustig en daar houd ik van. Ik had het bloedheet in m'n lekkere thermoshirt. Het was natuurlijk ook helemaal niet koud in combinatie met een beetje spanning. Spanning vind ik negatief klinken, excitement klopt voor m'n gevoel beter. Zitten, appen (lieve/fijne mensen om mij heen), mega blij zijn en wat eten. Ik had een constante smile op m'n gezicht en had er vooral gewoon heel veel zin in. Geen zorgen, angst of iets in die trant, zo fijn! Ik verbaas mezelf echt, hoe cool. In het vliegtuig heb ik de film 'I feel pretty' gekeken. Het gaat over een meisje dat heel graag mooi wilde zijn. Wanneer ze valt vindt ze zichzelf dat ineens. Wanneer ze nog eens valt niet meer. Ze heeft het steeds over haar 2 uiterlijkheden (anderen snappen er weinig van) tot ze ineens beseft dat ze er in beide gevallen exact hetzelfde uit zag en het zich dus allemaal in haar hoofd/mind afspeelde. Een mooie start van deze reis en mijn nieuwe leven. Verder, op aanraden, ogen dicht (aandacht naar binnen) en om en om en mijn vingers vasthouden. Dat ga ik nu ook even weer doen. Het schijnt te helpen voor de jetlag en voelt goed. Na een nacht in stilte heb ik gekletst met mijn buurman. Engels verstaan/begrijpen gaat heel goed, zelf praten vind ik moeilijk. Mijn hoofd kan de switch niet snel genoeg maken en denkt te veel in het Nederlands merk ik. Echter doe ik gewoon m'n best en er zal iets goed gaan anders was ik niet al zo lang aan het kletsen. Niet heel gek ook als je nooit Engels praat. Ik hoop wel dat het snel iets natuurlijker gaat. Hij noemde dat je voor 60eu een private apartment hebt en bleef herhalen dat ik te veel betaal. Ook daarvan denk ik; kan zijn maar het is zoals het is. Hij is een mega ervaren reiziger, dat ben ik niet. Om dit te weten moet je dat wel zijn + ik heb een keuze gemaakt waar ik toen achter stond dus ga nu niet balen of spijt hebben. Best fijn. Later emotioneel omdat ik besefte hoe naar ik altijd over en tegen mezelf ben geweest. Ik ben voor het eerst in m'n leven best een beetje trots op mezelf! Eenmaal buiten op het vliegveld kwamen er 100 taxichauffeurs op me af. Ik zag de aardige man (waarvan ik alleen z'n Facebook weet die nu onvindbaar is) niet meer en wilde daar graag weg dus besloot op eentje in te gaan. Trillen, kapot en iets minder positief dus slapen en morgen weer een dag. Ik merk dat ik het (NU iig) erg leuk vind om dit zo te typen dus wie weet komt er een vervolg. Voor nu is het vooral tekst want veel foto's heb ik nog niet gemaakt. Tot snel! Liefs